چطور از حسرت کاری که می شد انجام دهیم و ندادیم رها شویم؟

شاید اگر در آن رشته درس می خواندم اوضاع کاریم الان بهتر بود.

شاید اگر پیش آن یکی دکتر رفته بودم الان مشکلم حل شده بود

شاید اگر بچه ام به آن مدرسه می رفت بهتر بود

شاید اگر در آن کار سرمایه گذاری کرده بودم کار و بارم الان سکه بود

شاید،شاید، شاید…

ما حق انتخاب داریم و می توانیم در بین دو یا چند تصمیم، یک تصمیم را بگیریم و عملی کنیم. اما این حق انتخاب گاهی برایمان دردسر ساز می شود. چند روز چند ماه یا حتی سال ها بعد آرزو می کنیم که کاش کار دیگری انجام داده بودیم و به قول معروف کاش به عقب می شد برگشت. حسرت انتخابی که نکردیم گریبانمان را می گیرد و ما را دچار یاس و اندوه ناشی از حس ناکارآمدی و اشتباه می کند.

رابرت الکس جکسون در کتاب زندگی نزیسته همه ما را درگیر نوعی حسرت از انتخاب هایی که می شد داشت و در نتیجه رنج حسرت زندگی زیست نشده، می پندارد. یک جور احساس ناامیدی و ناراحتی از اینکه می توانستم کار دیگری بکنم اما نشد.

زندگی نزیسته ات را زندگی کن

رابرت الکس جانسون در کتاب زندگی نزیسته ات را زندگی کن خیلی از مسائل از جمله عشق رمانتیک را مثالی برای زندگی نزیسته می داند که آدم را وا می دارد تا خواسته هایش را روی دیگران فرافکنی کند.

یعنی چه؟

یعنی یک بخشی در درون ما هست که حسرت و افسوس حاصل از کارهای نکرده و آرزوهای بر بادرفته و آرمان های تحقق نیافته را می خورد. خصوصا در بازه زمانی میانسالی حسابی این موضوع رخ نشان می دهد و تمام وجود آدم را زیر و رو می کند تا تکلیفش با از این به بعد زندگی بیشتر روشن باشد.

آلن دو باتن معتقد است باید با این احساس حسرت کنار آمد و خیلی به آن دامن نزد. فکر اینکه می خواستم این کار یا آن کار را انجام بدهم و نشد یا مثلا بهتر بود این انتخاب را می داشتم ولی اشتباه کردم. احساس سرزنش و گناه در دلش احساس ترس دارد و باعث می شود که فرد خیلی حس خوبی نسبت به کارهایش نداشته و در پذیرش خودش همانطور که هست دچار مشکل بشود.

تا حد امکان سراغ آن کار رفته و انجامش دهید

‍حتی اگر شانسش خیلی کم باشد یا خیلی دیر شده باشد اگر ذره ای امکانش هست که با عملی حسرت یک کار را کم کرد چه بهتر که آن کار انجام شود. حالا می خواهد تصمیمی باشد که باید گرفته می شد یا ایجاد تغییراتی هر چند کوچک در بعضی زمینه ها. ضمن اینکه اینجا پذیرش خیلی به کمک می‌آید و باعث می‌شود تا با آرامش و صلح درونی بیشتری با چالش‌ها مواجه شد. آگاهی مساله ای است که به مرور افزایش می یابد پس نیازی به خود سرزنشگری نیست.