تجربه ی زیسته و خلق معنا

آبان جور متفاوتی شروع شد. اصلا تصورش را هم نمی کردم که آبان امسالم اینگونه زنانه باشد.
کارگاه توانمندسازی زنان فرصتی شد تا هم دنیای درونم را بهتر بشناسم وهم دوباره فرصتی بیابم برای سفری دیگر تا تولدی دیگر را تجربه کنم.

به گمانم زیستن معنادار شاید همین باشد. تلاش برای معنا بخشی و اثرگذاری بر خودت و بر دیگران. مگر می شود خودت تا اثری نگرفته باشی ، بتوانی اثر بگذاری؟

باری در همه ی سال های گذشته آنقدر زندگی برایم درس های ریز و درشت به همراه می آورد و تاب و توانم می گرفت که با هزار و یک مشقت از پسشان برآمده و نیامده می گفتم کاش دیگر تمام بشود. کاش این تجربه ی پیچیده یا دشوار برایم تا همین جا کافی باشد.

کم کم اما جور دیگری هم توانستم ببینم. خلق معنا و اثر بخشی بخش مهمش از دل تجربه های زیسته برمی آید.
اگر من در دوران کودکیم تجربه ای تلخ از زن بودن نداشته باشم و آن را به تمام زندگی نکرده باشم معنا پیدا کردن برای زنانگی و دشواری هایش نه که امکانش نباشد اما لااقل از راهی دیگر اگر هست لطف تجربه زیسته را ندارد.

خلاقانه زندگی کردن معنا و عمق می خواهد و حتما می توانی بگردی و ببینی کجای زندگیت دردی و داستانی بوده که تو را وادار و ترغیب نموده تا کلامش کنی، و یا آواز و قصه اش و شاید طرح و نقشی.

توانمند سازی زنان برای من از این نوع بود. درست شبیه معنای توران برای کارهایش:
غم های بزرگ را به کارهای بزرگ تبدیل کن.

زنان متفاوت تجربه های متفاوت هم دارند اما دغدغه های مشترک هم کم نیست. به گمانم یکی از مرتبط ترین دغدغه های مربوط به زنان خشونتی است که در ابعاد مختلف برایشان وجود دارد. خشونتی که فقط فیزیکی نیست و حتی گاهی در اعماق لایه هایی از جامعه و خانواده آن را میبینیم. خشونت می تواند فکری کلامی و رفتاری باشد.

تا وقتی زنان ندانند ابعاد مختلف خشونت بر سرشان سایه انداخته و حتی خودشان به واسطه ی علیه زن دیگر بودن، بر آن دامن بزنند نابرابری از اهمیت ویژه ای برخوردار است اما واقعیت این است که قبل از هر چیز برای همه از جمله زنان، آگاهی از حقوق شهروندی و احترام به حقوق دیگران -حتی اگر اقلیت باشند- تصمیم و بعد اقدام قاطعانه و شجاعانه ای می طلبد.